Ulukışla’nın İklimi

Ulukışla’da yıllık sıcaklık ortalaması 9,8 °C’dir. En düşük değere Ocak ayında rastlanır. Ocak ayı sıcaklık ortalaması -2,1 °C’dir. Ocak ayından sonra Şubat’tan itibaren artan yıllık sıcaklıklar Temmuz ayında en üst seviyeye (21,9 °C) ulaşır. Ağustos’tan itibaren azalan sıcaklıklar Ocak ayında aynı değere ulaşır.

Kış aylarında sıcaklık değerlerinin 0 °C ve altına düşmesi kış şartlarının belirginleştiğini gösterir. Yaz sıcaklıklarının artması ile kış ve yaz mevsimi belirginleşirken ilkbahar ve sonbahar mevsimlerinde belirginlikler azalmıştır. İlkbahar ve sonbahar mevsimleri geçiş özelliği göstermektedir. Bu yönü ile ilçe dört mevsimi belirgin bir şekilde yaşamaktadır.

Rüzgarlar

Rüzgarlar, farklı basınç özelliklerine ait alanlar arasında hareketlidir. Ulukışla, iki tarafı dağlarla çevrili boğaz görünümünde olduğu için rüzgar hızının belirli yönlere doğru artmasına neden olmuştur. Burada esen rüzgarların büyük bir bölümü Batı ve Batı-Kuzeybatı kaynaklıdır. En az rüzgar Güney-Güneybatı yönünden esmektedir. Güney’den az esmesinin en önemli nedeni bir sıradağ olan Torosların ilçenin güneyinde yer almasıdır.

Yağışlar

Yağış, atmosferdeki bulutlar içerisindeki su buharının belirli doyum noktasına ulaştıktan sonra ani ısı değişikliklerine bağlı olarak yeryüzüne farklı şekillerde (yağmur, kar, çiğ, dolu, çisenti) inmesidir.

Ulukışla’da en sık görülen yağış türleri yağmur, kar ve sıcak mevsimlerde doludur. Kar yağışları çoğunlukla Kasım, Aralık, Ocak, Şubat aylarında görülür. En fazla kar yağışlı ay Şubat ayıdır. Karla örtülü olma yönü ile Ocak ayı öndedir.

Ormanlar

Ulukışla’nın güney kesimlerinde uzanan Toros sıradağları üzerinde görülen ormanlar ilçenin tamamıyla bozkır bitki örtüsüne sahip olduğu imajını sarsmaktadır. Özellikle ilçenin güneyinde yer alan bölgede ve Çakıt Suyu Vadisi ve bu vadiye açılan diğer vadilerde görülen ormanlar önemli bir yer tutar.

Orman örtüsü içinde sedir, karaçam, kızılçam, kayın, ardıç, meşe gibi ağaçlar görülmektedir. Bolkar dağlarının yüksek yamaçlarında köknar, kızılçam, karaçam, sedirden oluşan ormanlara rastlanılmaktadır.

Ormanların yükselti sınırları 600—700 metre kadar maki karakterli, 1500 metreye kadar yayvan ve iğne yaprakları, 2200—2400 metreye kadar olan alanlarda ise karaçam, kızılçam, köknar ve sedir yer alır. İlçe yüzölçümünün % l9,2’si orman alanıdır.

Akarsular, Göl ve Göletler

İlçe sınırları içerisinde yer alan ve akarsuların büyük bir kısmını Çakıt Çayı’dır. Bu akarsu Seyhan Barajı’na boşalmaktadır. Çakıt Çayı’nın başı, Ulukışla’daki Toros Dağları’na kadar çıkar. Bu dağlardan inen sular içinden demiryolu geçen yayvan vadide toplanırlar Akarsu güneydoğuya doğru akar.

Şeker pınarı kaynak suyu, Toroslar’ın altından yüzeye birleşir. Ali Hoca, Arpalı, Kırkgeçit ve Horoz dereleri derelerdir.

Bolkar Dağları üzerinde üç göl vardır. Bunlar Karagöl, Çinigöl, Upuk Gölleri’dir. Bunlardan en gelişi, Karagöl 5.000 m2’dir. Çok derin olan gölün kenarları diktir ve suları sabittir. Aydos Dağı’nın güneyinde geniş kayak alanı denen bir düzlük vardır. Bunun birkaç km kuzey doğusunda Çinigöl vardır. Göl dipten kaynaklanan sular ile beslenmektedir.
Kızıltepe Yaylası’nda (3400 m.) birkaç buzul gölü daha vardır. Bunların en genişi Kızıltepe’nin hemen batısındaki Upuk Gölü olup bunun kenarları taşlıktır. Bu da dipten kaynak sularla beslenir.

İlçenin Dağları

Bolkarlar’daki Karagöl ve Çinigöl güzergâhında yürüyüş, dağcılık faaliyetleri ve dağ turizmi açısından önemlidir.

Ulukışla bölgesinde çok sayıda kuru dere, tepe ve sırt yer almaktadır. Bunlar orta yüksekliktedir. Ulukışla’nın güneyinde Alievinaldı Tepesi (2073 m.), Aydos Dağı 3430 m, Babatepe (1640 m.), Boztepe, Büvelektepe (1614 m.), Cehri Dağı, Çakılca Tepesi, Çakıt Tepe, Çiçek Sekisi Tepesi, Devekayasıtepe (1984 m.), Dikmentepe (1500- 2000 m.), Kabaktepe, Kaletepe (1533 m.), Karatepe (1807 m.), Karlıktepe, Kaşoluk Tepe, Katrandede Tepesi (1779 m.), Kırankaya, Kızıltepe, Kocaguztepe (1525 m.), Medetsiz Tepesi, Bolkar Dağları (3524 m), Sansartepe (1830m.), Tayhacı Tepesi, Ziyaret Tepe (2153 m.)